Standardowy sprzęt nurkowy
Ludzkość zawsze marzyła o tym żeby móc na dłużej zanurzyć się pod powierzchnię wody. Lustro wody oddzielało nas od mitycznych skarbów oraz bardziej praktycznych prac związanych z umacnianiem mostów, budowli portowych i innych tego typu obiektów, które musiały być posadowione na dnie rzek, jezior czy mórz.
Kiedy myślimy nurek, a szczególnie nurek klasyczny – myślimy o pracach podwodnych. Najczęściej przypominają nam się migawki z filmów „20 000 mil podmorskiej żeglugi” albo „Siła i honor” W filmach twórcy pokazywali bardziej fantastyczne lub bardziej realistyczne kombinezony nurków. Jednak historia nurkowania zaczęła się dużo wcześniej.
Nurkowanie zaczęło się już w starożytności z drugiej jednak strony rozwój kombinezonów nurkowych tak naprawdę ruszył razem z rozwojem techniki w XIX wieku i dopiero przełom XIX i XX wieku zapewnił ludziom sprzęt w którym rzeczywiście mogli dłużej przebywać pod wodą.
„Pisana” historia nurkowania zaczyna się najprawdopodobniej koło 6000 lat temu i jest kontynuowana w klasycznym okresie najpierw greckim a potem rzymskim kiedy pojawili się nurkowie poszukujący gąbek oraz wydobywający spod wody zatopione skarby. Później w czasie wojen peloponeskich pojawili się nurkowie, którzy realizowali już cele wojskowe.
Sądząc z opisów oraz rysunków; za czasów antycznych Grecji i Rzymu odbywały się pierwsze próby schodzenia pod wodę. Były to głównie próby nurkowania na zatrzymanym oddechu przy poławianiu gąbek, korali i pereł. W tamtym okresie na rysunkach pojawiły się również bardziej „zaawansowany” sprzęt nurkowy. Rysunki pokazują zrobione ze skóry worki na pewien zapas powietrza umożliwiający nurkom trochę dłuższe przebywanie pod wodą. Następnym wynalazkiem, który rzeczywiście mógł ułatwić pracę i przebywanie pod wodą człowiekowi był dzwon nurkowy. Obrócony do góry nogami olbrzymi zbiornik w którym z powierzchni zabierało się powietrze i w którym nurek mógł przebywać, jednocześnie pracując na dnie pod dzwonem.
Gilgamesz
Najstarsze opisy przypisują nurkowanie Gilgameszowi, królowi Sumeryjskiemu miasta Uruk, żyjącemu około 2800—2500 przed naszą erą czyli 4800-4500 lat temu.
Iliada
Iliada opisuje nurków wydobywających ostrygi.
800/700 lat p.n.e. pojawiły się rysunki i opisy asyryjskich żołnierzy przeprawiających się przez rzekę a właściwie pod powierzchnią rzeki, wykorzystując worki wypełnione powietrzem. Tacy dość pierwotni ale jednak nurkowie.
Artystoteles 384 – 322 p.n.e.
Pierwszy, jak możemy przypuszczać „działający” sprzęt nurkowy to opisywany przez Arystotelesa w czwartym wieku przed naszą erą dzwon nurkowy. Podobne dzwony nurkowe zostały rozbudowane i wykorzystywane w XVI i XVII wieku naszej ery do prac podwodnych przy budowaniu mostów i umocnień portowych.
Przeczytaj również: Rekordy w nurkowaniu swobodnym (Freedivingu)
Sprzęt epoki rewolucji przemysłowej
Początki nowoczesnego sprzętu do nurkowania można przypisać do początków XV wieku. W 1405 roku Konrad Kaiser opisał skafander nurkowy wykonany ze skóry z dołączonym metalowym hełmem z dwoma „bulajami”. Skafander był połączony skórzanym przewodem ze zbiornikiem z powietrzem. Rysunek tego skafandra pojawił się w książce Vegetiusa w 1511 roku.
Wraz z rozwojem metody naukowej oraz olbrzymim przyspieszeniem rozwoju technologii w tym technologii obróbki metalu, pojawiły się w Europie rozwiązania techniczne, które umożliwiały naprawdę długie przebywanie pod wodą i wykonywanie tam coraz bardziej skomplikowanych prac.
W 1690 roku firma Thames Divers zademonstrowała skafander właśnie w typie „Vegetiusa” Następy krok w rozwoju skafandrów to opisany przez Klingerta w 1797 roku skafander składający się z metalowego hełmu i skórzanego kombinezonu.
Jednak dopiero skafander stworzony w 1820 roku przez braci Charles’a i John’a Deane’ów był w pełni zaopatrywany z powierzchni w powietrze dla nurka.
W 1820 roku John Deane był świadkiem sytuacji gdzie pożar stajni spowodował odcięcie drogi ucieczki dla koni. Zdecydował się wykorzystać średniowieczny hełm do którego poprzez przewód normalnie wykorzystywany do pompowania wody strażacy pompowali mu powietrze i był w stanie wejść do zadymionej stajni i uratować wszystkie konie. Następnie John Deane opatentował hełm przeciwdymowy, który wykorzystywany był przez ratowników i strażaków. Hełm ten później został rozwinięty do hełmu nurkowego.
Siebe Gorman
Następny, tym razem naprawdę milowy krok w rozwoju sprzętu nurkowego położył August Siebe. August Siebe to urodzony w Saksonii inżynier, który w roku 1816 przeniósł się do Londynu gdzie pracował jako zegarmistrz i zbrojomistrz. Następnie zaczął współpracę z firmą Deane Brothers i razem rozwinęli wcześniej projektowany sprzęt. To rozwiązanie stało się standardowym sprzętem nurkowym – metalowy twardy hełm z kombinezonem i przewodem który z powierzchni, dzięki pompie dostarcza nurkowi powietrze. Po dołączeniu do firmy inżyniera William’a Gorman’a wytwarzany przez nich sprzęt nurkowy Siebe Gorman stał się standardowym sprzętem dla nurków łącznie z nurkami wojskowymi, prowadzącymi prace wydobywcze czy prace podwodne.
Jeżeli gdzieś na filmie lub zdjęciu widzimy nurka klasycznego; czyli nurka w takim ciężkim sprzęcie, z hełmem na głowie w którym są okienka – takie małe bulaje, do tego ciężki kombinezon z ołowianymi butami, ciężarami na piersi i plecach to jest to właśnie skafander Siebe Gorman. Po dziś dzień, nurek wykonujący pracę podwodne, będzie wykorzystywał sprzęt prawie identyczny jak ten stworzony przez firmę Siebe Gorman. Sprzęt ten po prostu poza drobnymi zmianami okazał się doskonały i stał się takim klasycznym punktem odniesienia, który oczywiście wykorzystywali filmowcy i fotografowie do tego żeby przedstawić archetyp nurka.
Przeczytaj również: Jak uprawiać snorkeling (nurkowanie z fajką)? Od czego zacząć?
Aqualung Cousteau/Gagnan, czyli wolność pod wodą
Wynalezienie w 1943 roku sprzętu SCUBA (Self-Contained Underwater Breathing Apparatus) przez oficera marynarki francuskiej Jacques’a-Yves Cousteau oraz inżyniera Emile’a Gagnan’a oznaczało olbrzymi przełom w nurkowej technologii. Pozwoliło na zbudowanie lekkiego sprzętu, który umożliwiał nurkom dużą mobilność a tym samym wolność. Oderwanie się od ciężkiego sprzętu, ołowianych butów, przewodów z powietrzem. Teraz nadszedł czas właśnie dla nas. Pojawiliśmy się my płetwonurkowie; ludzie którzy zwiedzają świat podwodny. Osoby dla których nurkowanie jest pretekstem do poznawania ludzi i poznawania świata.
